1. دستیابی ایران به فنّاوری هستهای موضوعی است که در ماههای گذشته لایههای مختلف اجتماعی را در داخل و خارج کشور به خود مشغول کرده بود. اکنون که بحثهای پیرامون این موضوع فروکش کرده است، انجمن فیزیک ایران، بنا به مسؤولیت اجتماعی اش در آگاه سازی علمی جامعه، بیان میدارد که :
2. توسعه پایدار کشورمان ایران مستلزم رشد و توسعه علمی و فنّاوری هستهای است. این توسعه و رشد علوم و فنون وابسته به آن، که حق مسلم مردم ما است، ممکن نیست مگر با وارد کردن عقلانیت نوین در تصمیمگیریها و در نظام حاکم بر تصمیمگیریهای علمی. متأسفانه، شواهد گوناگون حکایت از آن میکند که گاهی نظام حاکم بر تصمیمگیریهای علمی ما مبتنی بر عقلانیت نبوده است.
3. کشور ما شاید به دلیل رکود تاریخی چند صد ساله در زمینههای علمی و احساس شدید عقب افتادگی از جامعه بینالمللی نیاز به موفقیتهای مقطعی داشته باشد، اما این موفقیتهای مقطعی تنها غرور کاذب در جامعه ایجاد میکند و در نهایت توسعه پایدار ما را کند خواهد کرد.
4. ایجاد زیرساختهای علمی و فنّاوری امری بدیهی در توسعه علمی است که بدون مدیریت قوی علمی، با مدیران میان مایه و کم مایه امکان پذیر نیست. حتی اگر بنا به هر مصلحت سیاسی در یک زمینه فنّاوری احتیاج به دستاوردهای مقطعی بدون وجود زیرساخت قوی و فراگیر و بدون عقبه علمی ضروری تشخیص داده شود، عقلانیت نوین حکم میکند که زیرساختهای لازم ایجاد شود و از تضعیف زیرساختهای موجود پرهیز شود. متأسفانه، در زمینه علوم و فنّاوریهای هستهای، به معنی جامع آن، شاهد چنین رویدادهایی هستیم.
5. ادعای دستیابی ایران به فنّاوری هستهای بسیار جای تأمل دارد. علوم و فنّاوری هستهای بسیار متنوع و فرا رشتهای است و دستیابی به فنّاوری در یک زمینه به سایر زمینهها قابل تعمیم نیست. بیتوجهی به زمینههای متنوع فنّاوری هستهای و استفادههای صلح آمیز از آن، نبود حمایت از زیرساختهای ضعیف موجود و گاهی تخریب آنها، بیتوجهی به تربیت نیروی انسانی متخصص در زمینههای علوم و فنّاوری هستهای، حمایت نکردن از تحقیقات در این زمینهها، و فقدان آیندهنگری لازم همگی حکایت از سست بنیان بودن این ادعا دارد و ما را از تبعات ناشی از ادعای دستاوردی که نداریم نگران میکند.
6. با تأکید بر لزوم سرمایهگزاری مدیریتی و مالی در زمینههای صلحآمیز علوم و فنّاوری هستهای، که همه مسؤولان عالی رتبه کشور تأکید کردهاند، اعلام میداریم که نبود عقلانیت نوین در تصمیمگیریهای علمی گذشته ما را با این مخاطره مواجه کرده است که راه ما در تعاملات بینالمللی در حال بسته شدن است؛ و اعلام میداریم که در انزوا نمیتوان زیرساختهای لازم برای توسعه صلحآمیز علوم هستهای را به وجود آورد و دغدغه ما بسته شدن تمام راههای بینالمللی برای توسعه علمی کشور است.
7. امنیت ملی نیز در گرو توسعه علمی و حفظ تعاملات بینالمللی است. کمک به ایجاد تحریمهای اقتصادی و تحقیقاتی دور از عقلانیت است. توسعه و امنیت پایدار تنها با تعاملات بینالمللی ممکن است. با درگیر کردن مدیران پرمایه علمی در نظام تصمیمگیری علمی کشور از خطرات مدیریت به دور از عقلانیت کاسته خواهد شد.
8. ایران توان پیشرو بودن در علوم و فنّاوری در منطقه را دارد. نتها با وارد کردن عقلانیت در تصمیمگیریها است که جایگاه مناسب ما در منطقه و جامعه بینالمللی به دست میآی